“Het pianistische universum van Godowsky heeft op mij een verslavend effect …”
De pianist Tobias Borsboom, volgens de NRC een “weergaloze pianist” en “meesterverteller”, speelt op donderdag 16 november bij ons een solorecital in de Paleiskerk. Hij speurt graag naar verborgen schatten in het pianorepertoire. Tijdens een van zijn zoektochten kwam hij op het spoor van de Java Suite van de componerende pianist Leopold Godowsky. Die maakte in 1924 een concertreis door Indonesië en raakte in de ban van de tempels, de jungle, de havensteden en de vulkanen op Java. Hij schreef een meeslepend muzikaal reisverslag van een uur: virtuoze pianomuziek, waarmee een pianist een caleidoskopisch kleurenpalet uit zijn instrument kan toveren. Leopold Godowsky’s “pianistische universum” heeft op Tobias Borsboom “een verslavend effect.” We gingen met hem in gesprek.
Hoe ben je op het spoor gekomen
van de Java Suite?
Ik
raakte geïnteresseerd in Godowsky door zijn persoonlijkheid en werk.
Tijdens mijn conservatoriumtijd had ik al enkele van zijn berucht virtuoze bewerkingen van de Chopin-Etudes gespeeld. In zijn tijd was
Godowsky een zeer gerespecteerd pianist, componist en docent met
uitgesproken eigen ideeën over pianistiek. Ik was nieuwsgierig naar zijn
andere composities. Hoewel veel van zijn stukken bewerkingen zijn van
muziek van anderen, zoals Chopin, Schubert en Johann Strauss, heeft hij
ook originele werken geschreven, waaronder de Java Suite. Op uitnodiging
van het Erasmushuis in Jakarta maakte ik een tournee door Java, waarbij ik
delen uit de Java Suite heb uitgevoerd.
Hoe bekend of hoe onbekend is
de Java Suite?
Het is nog een relatief onbekend stuk. De bekendheid is wel iets toegenomen nadat Jan Brokken
in zijn boek De Tuinen van Buitenzorg over Godowsky en de Java Suite heeft geschreven. Ook de gerenommeerde pianist Marc-André Hamelin heeft enkele delen in concerten gespeeld en opgenomen.
Hoe onderscheidt de ‘Java Suite’ zich van Godowsky's overige composities?
De Java Suite neemt een unieke plaats in binnen het oeuvre van Godowsky. Godowsky was een fervent reiziger, een thema dat vaak terugkomt in zijn composities. Na zijn bezoek aan Java bedacht hij een eigen muzikaal genre: 'phonorama', muzikaal vergezicht. De stukken
binnen de Java Suite geven zijn impressies van Java weer, zoals specifieke
locaties die hij bezocht heeft, bijvoorbeeld de Bromo Vulkaan en de Borobudur.
Hij had het voornemen meer phonorama’s te schrijven, maar door een hersenbloeding
werd hij minder actief. Dat is ongelooflijk jammer. In de Java Suite combineert hij op een verfijnde manier diverse stijlen. De
contrapuntische texturen zijn complex, terwijl hij ook gebruik maakt van
modernistische en impressionistische klanken, gecombineerd met romantische
elementen. Je hoort ook gamelanmuziek terug, waardoor de Java Suite een meer
impressionistisch karakter heeft dan zijn andere composities.
Hoe bekend is of was Godowsky?
Godowsky was in zijn tijd een wereldberoemde pianist, die veel respect genoot, en volle zalen trok. Hij was bevriend met
vooraanstaande musici, zoals Rachmaninov, Feruccio Busoni, Vladimir de
Pachmann, Josef Hofmann. Een van zijn leerlingen was Heinrich Neuhaus. Bekende
namen in de pianowereld. Maar na zijn hoogtijdagen raakte Godowsky enigszins in de vergetelheid, wellicht deels vanwege veranderende opvattingen over het herinterpreteren van meesterwerken. Zijn bewerkingen van Chopins etudes werden kritisch bekeken, vaak beschouwd als een overambitieuze of zelfs clowneske poging om bestaande muziek te ‘verbeteren’. Maar voor Godowsky waren deze etudes een onderzoek naar de technische grenzen van pianospel, een voortzetting van de traditie die was ingezet door Liszt. En het was niet enkel een theoretische oefening; hij voerde ze ook uit in zijn concerten, het publiek vaak in verbijstering achterlatend.
Hoe goed is Godowsky? Wat is kenmerkend voor hem?
Godowsky was een wonderkind, en dat was zijn redding
uit het Joodse getto in Litouwen, hij werd al vroeg meegesleurd om op tournee te gaan. Hij kreeg eerst vioolles, maar hij prefereerde de piano, en leerde zichzelf in het geheim pianospelen. Hij was dus
een autodidact, en wellicht hierdoor ontwikkelde hij een
volstrekt eigen manier van spelen, die virtuositeit en complexiteit combineert
met ontspannen spel. Dat zie je terug in zijn composities. Wat opvalt is de
enorme hoeveelheid virtuoze noten, maar zijn muziek is tegelijkertijd contrapuntisch
heel rijk. Op een wonderbaarlijke manier weet
hij thema's en muzikale lijnen samen te brengen. Voorbeelden zijn de etude 47
en 48 waarin tegelijkertijd meerdere etudes van Chopin te horen zijn. Ik
merk dat het spelen en studeren van Godowskys muziek heilzaam is voor de
pianotechniek. Zijn pianowerken vragen om een ontspannende speelwijze, wat
zorgt voor een mooie toon. Dit effect van zijn muziek is nog te veel
onderbelicht naar mijn idee.
Wordt zijn muziek veel
gespeeld?
Nog niet heel vaak, maar gelukkig steeds meer. Al die virtuoze noten, daar gaat wel een
zekere aantrekkingskracht vanuit. Maar er valt nog veel te ontdekken. Zijn pianosonate bijvoorbeeld, een geweldig stuk, kent niemand.
Kun je de muziek beschrijven?
Qua stijl, intensiteit, sfeer, kleur, enzovoorts?
Bij Godowsky’s muziek moet ik zelf
altijd denken aan een 'zonnige Rachmaninov'. De twee waren ook vrienden.
Rachmaninov was een bewonderaar van Godowsky. Godowsky schreef ook honderden
kleine werkjes, veelal walsen, vaak 'vrije-tijds -muziek', om ontspannen naar te
luisteren, terwijl Godowsky het ene pianistieke foefje na het andere uithaalt
om zo een betovering op de luisteraars te werpen. De Java Suite ontstijgt dit
salonkarakter, maar de bevalligheid is een kenmerkend onderdeel van Godowskys
muziek.
Heeft de muziek iets
Indonesisch?
Zeker, Godowsky raakte betoverd door de gamelanmuziek die hij op Java hoorde.
Daar was hij helemaal weg van. Ik begrijp het wel, want de gamelanmuziek is qua
opzet heel erg gelaagd met al die verschillende instrumenten. En dat is precies
wat Godowsky in al zijn muziek nastreeft: gelaagdheid in de stemmen.
Godowsky raakte ook in de ban van het landschap en de cultuur in Java. Bij zijn terugkomst in Amerika voltooide hij de Java Suite: 12
stukken gebaseerd op zijn indrukken. Het is dus eigenlijk een reisverslag, want
bij elk deel geeft hij ook een toelichting, een beschrijving van waar de muziek
over gaat. Het is een grandioze cyclus die veel van je vraagt, maar ook veel teruggeeft. Het pianistische universum van Godowsky heeft op mij een verslavend effect.
Bach's secrets
You often talk about Bach's 'secrets' in this music. Can you give some examples of that ?
'This question relates to what Helga Thoene, among others, is concerned with. She believes that the Chaconne is an In Memoriam for Bach's first wife, who died while he was travelling. According to her, it contains allusions to chorales from his cantatas. I find it very interesting, but don't concern myself much with it.'
Bach said : 'The aim and deepest reason of every piece of music should be nothing but the glory of God and the purgation of the spirit. If you do not honour God with His music, music is only a devilish noise.' Do you experience the same way? Goethe said Bach's music sounds 'as if die ewige Harmonie sich mit sichselbst unterhielte.' Raphael Pichon says : 'I am religious because I believe in Bach.' What about you ?
'I'm of the Goethe movement ... Religion I don't find in it. As I perform Bach's Chaconne, I feel as though I am given a rare glimpse over the edge.'
How important is the order in which you play these pieces ? The last time I heard you you did a Sonata in three blocks and then a Partita ... Do you always do that?
'In 2013, the Muziekgebouw aan 't IJ asked me to do the complete set, which would be performed on two evenings. It seemed like an impossible task, but I said yes anyway... In preparation, I played the entire set twice in one evening, and then I felt that this gave the most beautiful curve of tension. Exactly in the order Bach originally wrote it down. The centre of gravity in the middle, with the Sonata in A minor and the Partita in D minor, with the Chaconne as a dramatic climax. Then the music moves back towards the light with the Sonata in C major and the Partita in E major. These really work as a catharsis. It's quite a tour de force, but somehow I find that original arc of tension with the pauses, together with the audience, is really very meaningful and beautiful. When I 'only' play a selection from the cycle, the ideal order is always a bit of a search. Sometimes I still vary it. The movements are all equally dear to me in a way, although the first Partita is a bit crazy, I find it so beautiful, a bit sad or nostalgic, but somehow it is always difficult for the audience, just too abstract apparently.'
Magisterial
Bach himself played the violin 'neatly and penetratingly' according to his son Carl Philipp Emanuel. He knew Biber and Von Westhoff, who wrote similar pieces for solo violin. Can you imagine what Bach must have sounded like in this music, which was soon known as the best school of learning for violinists ? Would he have seen the pieces as 'exercises' or more as an outlet for all his intelligence and emotion ?
'I don't know enough about that ... But I can hardly imagine that it was only exercise, although in the fugues he worked so masterfully in terms of voicing that it must have given him satisfaction on a technical composition level too!'
According to Helga Thoene, the Chaconne is full of chorale quotations. Others recognise all kinds of numerical relationships and others kabbalistic and mystical things in this music. Do you believe in it and do you engage with it ? Does it enrich your experience of the S&P ?
'I have Thoene’s books. They are not fun to read, far too complicated. But the ‘discovery’ of the parallels with the chorales in the Chaconne is something special. It supports the theory that Bach wrote the Chaconne as a requiem for his first wife. And the opportunity, thanks to Thoene, to perform the Chaconne with five additional singers is truly spectacular. I had the opportunity to do this with the Hilliard Ensemble in its final year. I came across it through the Morimur CD they had recorded with Christophe Poppen. I will never forget this experience! I will always carry the sound of the singers with me when I play the Chaconne.'
This interview previously appeared in the magazine De Nieuwe Muze.
www.denieuwemuze.nl.