​Wars van uiterlijk vertoon

​ In 1943, terwijl de oorlog Rusland ontwrichtte, schreef Sjostakovitsj een van zijn meest lucide stukken: de Tweede pianosonate. Het stuk weerspreekt de vaak geopperde veronderstelling dat Sjostakovitsj vooral de actuele gebeurtenissen in zijn land zou hebben verslagen. Dusdanig wars van uiterlijk vertoon is de sonate, dat vrijwel geen pianist hem speelt. Volkomen ten onrechte volgens de jonge Haagse pianist Nikola Meeuwsen, die door de NRC is getipt als een van de boeiendste jonge muziektalenten in ons land.

In de Tweede pianosonate hoor je terug dat Bach voor Sjostakovitsj een belangrijke inspiratiebron was. Hij componeerde net als Bach 24 preludes en fuga’s in alle toonsoorten. Maar ook de dansante suites en partita’s zette Sjostakovitsj graag op de lessenaar van zijn vleugel. Die stukken hebben een duidelijk stempel gezet op de heldere textuur en de vitale ritmische drive in de sonate. Nikola Meeuwsen besluit zijn recital met Bachs rijke en overrompelend diepzinnige Zesde partita.