Maximale expressie

Een rijkgeschakeerd programma met muziek in een brede waaier aan bezettingen, van componisten die artistieke idealen delen. Sofia Goebaidoelina streek met religieus getinte werken in tegen de haren van de sovjet-autoriteiten, ruim een halve eeuw geleden. Sjostakovitsj spoorde haar aan ‘gevaarlijke muziek’ te blijven schrijven. Ook hij componeerde ‘gevaarlijk’ in de roaring twenties, zoals te horen is in zijn Eerste pianotrio. Alfred Schnittke vond in dissidente muziek zijn levensvervulling en droeg zijn Hymne II aan Goebaidoelina op.

Arvo Pärt kwam door religieuze muziek op de zwarte lijst van het sovjet-regime. Tien jaar lang schreef hij geen nieuwe stukken. Hij zocht naar een nieuwe stijl: maximale expressie met een minimum aan middelen. Fratres is een van de eerste stukken waarin hij zijn eigen geluid vond. Bij oude muziek vond hij inspiratie, zoals bij Vivaldi. Mezzosopraan Georgia Burashko vertolkt zijn aangrijpende Stabat Mater.

Nuno Lobo verklankt in Stargazer Fish het leven in de diepzee. Hij zoekt naar grensverleggende klankkleuren, met de Eleven Echoes of Autumn van George Crumb als inspiratiebron. Beide componisten delen een surrealistisch kleurenpalet op de grens tussen geluid en muziek. Met de installatie Monolith van videokunstenaar Vincent Rang krijgt deze surrealistische klankwereld een visuele vorm.